Κάτι κουρασμένα παληκάρια...

Aυτές τις μέρες που αρχίσαμε να νοιώθουμε Χειμώνα, είπαμε (οικογενειακώς) οτι δεν πρέπει να κωφεύουμε στα σημάδια των καιρών και να αρχίσουμε ένα οικιακό σενιάρισμα.

Γιατί στο δικό μας αρχοντικό κάποιες δουλειές πρέπει να τις αποφασίσουμε με οικογενειακό συμβούλιο,γιατί πότε ο Γιάννης δε μπορεί πότε ο  κ.... του πονεί,  κι έτσι μένουν να χρονίζουν, μέχρι που με πιάνει εμένα το δικό μου και γίνονται εδώ και τώρα!

Τέλος πάντων κάπως έτσι με δημοκρατικές διαδικασίες,συγυρίσαμε,στρώσαμε και ψιλοζεσταθήκαμε ανεβάζοντας ξύλα και ανάβοντας το τζάκι,μια  που το  πετρέλαιο  αργεί ακόμα στα σχέδιά μας.

Και μέσα σ όλα αλλάξαμε και μερικές καμένες λάμπες γιατί είχαμε καταντήσει Κρυφό σχολειό, περιμένοντας πότε θα βγάλει το γερμανικό πολυκατάστημα οικονομικές λάμπες(πού καταντήσαμε!!!)

Κι όπως κατέβαιναν το σχήμα τους κάτι μου έκανε...

Την προηγούμενη έκδοση την είδα ως αδελφή Μογκολφιέρ,τώρα πιο εορταστική,πιο προσωποποιημένη...

Στο διαδίκτυο κυκλοφορούσαν ιδέες για διάφανες στρουμπουλές, μεταμορφωμένες σε χιονάνθρωπους και πιγκουινάκια, εγω τις δικές μου τις μακρουλές τις φαντάστηκα με... μούσι!

Ετσι πήραν σάρκα και οστά (που λέει ο λόγος), κι αφού ασταρώθηκαν (τώρα θα σας γελάσω γιατί,αφού ήταν ήδη λευκές, μάλλον για να εξασκώ την ελαστικότητα των νεύρων μου) περάστηκαν με χρώματα γυαλιού και τα περιγράμματα με glitter pen,που επειδή δεν είχα την υπομονή του στεγνώματος απο την μία στρώση στην άλλη,ολίγον τι μουτζουρώθηκαν, δίκην ...καμινάδας.

Ετσι τους το δικαιολόγησα, αλλά δυστυχώς δε το πήραν όλοι το ίδιο ανάλαφρα, κι ο ένας ο μικρότερος και πιο ευαίσθητος ( ήταν που ήταν και διαφορετικής γενιάς), έγινε Σουλιώτισα μετά την φωτογράφιση! 

Τι να κάνουμε υπάρχουν και οι παράπλευρες απώλειες. 

Τον πόνεσα,αλλά είχε ολοκληρώσει  την υποχρέωσή του και έτσι του εύχομαι να αναπαυθεί εν ειρήνη.

Τα σκουφάκια τους συμπληρώθηκαν με μαλλί και φουντίτσα απο τρέσα (θα μπορούσε και να παραληφθεί μια που οι απολήξεις ήταν λευκές) και κουδουνάκι.

Αυτή λοιπόν είναι άλλη μια οικονομική  ιδέα, μέσα στο πνεύμα της ανακύκλωσης (όλο και κάποια λάμπα θα σας έχει καεί ή θα καεί ), που προλαβαίνετε να κάνετε μέχρι τη Μεγάλη Γιορτή.

Επίσης  πειραματίστηκα στην κατασκευή μερικών καρτών ,έτσι οι ευχές μου θα είναι ολότελα προσωπικές .

Κάρτα με decoupage ριζόχαρτου σε χαρτόνι οντουλέ και άλλα διακοσμητικά και υφασμάτινα στοιχεία

Το scrapbooking είναι ένα απαιτητικό Hobby που απαιτεί γνώσεις,αισθητική και κατάλληλα υλικά και εργαλεία. 
Εγω απλά πήρα κάποιες ιδέες και συνέθεσα τις δικές μου εντελώς απλοϊκές , μ ό,τι είχα και ό,τι εφηύρα στην πορεία, αλλά με πολύ φροντίδα κάρτες κι αυτό επειδή έτυχε να παραγγείλω ένα λάθος άλμπουμ χαρτιών.

Ευχετήρια κάρτα με decoupage ριζόχαρτου σε λινάτσα και πάνω αριστερά σε πλαστική ετικέτα απο ρούχα και λοιπά  διακοσμητικά

Οι μέρες που έρχονται, είναι μέρες χαράς και γιορτής σε κάθε σπίτι και ειδικά πολυαναμενόμενες απο τα παιδιά. 

κάρτα με  decoupage  ριζόχαρτου σε λινάτσα και στρασάκια

Πολύ χαίρομαι λοιπόν, που η συλλογική προσπάθεια "Ρολόγια για το Χριστοδούλειο" στέφθηκε για άλλη μια φορά μ επιτυχία και τα έσοδα θα συμβάλλουν θετικά στην καλυτέρευση της ζωής παιδιών.  Οι ανταποκρίσεις όλων των φίλων-bloggers που παραβρέθηκαν απο το στήσιμο και τα εγκαίνια, έδωσε τη χαρά και σ εμάς τις μακρυνές να νοιώσουμε κοντά και να μοιραστούμε τη χαρά της επιτυχίας του σκοπού. 
Πάντα τέτοια λοιπόν!

κάρτα με decoupage σε χαρτόνι ,διάτρητα μοτίβα και sospeso trasparente

Και θα ολοκληρώσω μ ένα παιχνίδι που κυκλοφόρησε λίγο στη γειτονιά και η φίλη Κατερίνα μου έδωσε την πάσα, με την απορία ποιά είναι αλήθεια τα 3 δικά μου φετίχ;

                                                          

Σύμφωνα με το λεξικό: φετιχισμός (αρσενικό) είναι=

1. η θρησκευτική λατρεία ή εκδήλωση που σχετίζεται με τα φετίχ
2. η υπερβολική προσήλωση σε υλικά αντικείμενα και αγαθά τα οποία με αυτόν το τρόπο μετατρέπονται σε φετίχ
3. η σεξουαλική εμμονή με αντικείμενα που σχετίζονται με το ποθούμενο πρόσωπο ή χρησιμοποιούνται στην ερωτική πράξη

Λοιπόν Κατερινιώ,θα σ απογοητεύσω (;),τα δικά μου "φετίχ", δεν είναι πικάντικα,όπως τουλάχιστον τάχουμε συνδέσει.

- Δεν μπορώ,ας πούμε ν'  αντισταθώ σε μεταλλικά κουτιά με όμορφες παραστάσεις, γι αυτό έχω και μια αξιόλογη συλλογή

- Καρδιές! μη δω καρδιά, αναστατώνομαι. 
Απ ό,τι υλικό, με προσελκύει και θέλω να την αποκτήσω,αποτέλεσμα οι φίλες που με γνωρίζουν να μου κάνουν συχνά δώρα  καρδιές.

- Η πένα μου!  
Καθημερινό αξεσουάρ στη δουλειά,(τώρα ολίγον παραμελημένη) έγραψε ,υπέγραψε, σε πλήθος έγγραφα ιδιωτικά ή δημόσια κι έθεσε την προσωπική μου σφραγίδα.
 Άλλο ένα ευπρόσδεκτο δώρο από γνώστες  της επιλογής  γραφής μου,αλλά παρότι έχω αρκετές,μία η αγαπημένη.

Αυτά μπορώ να χαρακτηρίσω σαν λατρεία,προσήλωση,εμμονή,ελπίζω να σ εξέπληξα ευχάριστα.

 Οσο για τα άλλα παιχνίδια που μ έχετε προσκαλέσει, απαντήθηκαν τόσο εμπεριστατωμένα, και ταυτίστηκα σχεδόν μ όλες, που η δική μου θεώρηση περιττεύει θαρρώ.
Πάντως ευχαριστώ θερμά για την τιμητική επιλογή.

                             

Μακρύα κλωνά μουρλή νοικοκυρά

Καφέ ήπιαμε, κουβεντολόι στήσαμε, δημιουργίες είδαμε,μας πήρε το βράδυ.
Τι θα λέγατε για μια πίτσα;
Κι εγώ δεν παθιάζομαι, αλλά μια ευκολία την έχει κι ύστερα διαθέτει και τραπέζιον, έστω και με 3 πόδια.
Σας έχω πει μην προτρέχετε από την αρχή της ανάρτησης,θα καταλάβετε...
Αν υπάρχει τραπέζι  με 3 πόδια;
Του φαγητού όχι, γιατί θάταν κουτσό, αυτό όμως που εννοώ εγω μια χαρά μου κάνει!
Διότι είπαμε, όταν βλέπουμε κάτι,το σκεφτόμαστε και αλλιώς...
Και μια που μ έχει πιάσει μια οργανωτική μανία, κάτι που στο εργαστήρι γίνεται της κολάσεως, κάτι που είμαι πολυπράγμων (!!!) κάτι που έχετε βαλθεί να με κάνετε ζηλιάρα με τα εργαστήριά σας, κάτι που η Λευκαδίτισα φιλενάδα μου έδειξε πρώτη και δεύτερη φορά κάτι παρόμοιο και το λιμπίστηκα (αλλά άντρα ταλαντούχο δεν διαθέτουμε), κάτι που όταν πάω κάτι να πάρω πέφτουν κάτω και γίνονται ανεμομαζώματα -διαολοσκορπίσματα...εκεί που δάγκωνα το κομμάτι της πίτσας...μου έκανε το κλικ!

- Μηηηηηηηηηηηη, βγάζω μία μπουκωμένη τσιρίδα, οταν είδα να πηγαίνουν το αντικείμενο της έμπνευσής μου στον Καιάδα
Με κοίταξαν απορημένοι, κι έτρεχαν για νερό να καταπιώ πριν πνιγώ
-Οχι νερόόό. ΤΟ ΤΡΑΠΕΖΑΚΙΙΙΙΙ ,με τα μάτια πεταγμένα έξω εγώ
Κοίταζαν μια το τραπέζι μια εμένα που πνιγόμουν κι δεν έλεγα να πνιγώ να ησυχάσουν.
-Οχι αυτό,αυτόόόόό!!!  και το βουτάω απο το κέντρο, μην τυχόν και μου το κλέψει άλλος. Ποιός δηλ ; στο φτύσιμο τόχαν.
_ Τι θα τα  κάνεις; με ρώτησαν με την απορία ζωγραφισμένη ακόμα περισσότερο στα πρόσωπα, και μας κοψοχόλιασες;
-- Θα δείτε... απαντώ με μυστήριο,καταπίνοντας. Εχω έμπνευση! ενω απτόητη το πήρα και το έχωσα στην τσάντα,με την διαταγή άλλη φορά να μου τα μαζεύουν.
Μην εκθέτουμε και τις ιδέες μας και μας τις υποκλέπτουν!!!χαχαχαχα
Επειδή λοιπόν δεν έχω σκοπό ν αφήσω τη ραπτική, κι επειδή  θέλω ναχω σε σημείο βολής όλα τα πράγματα που χρησιμοποιώ, χωρίς κατσε-σήκω, πέτα κάτω, μάζευε, βρίζε,αποφάσισα να τα συγκεντρώσω όσο το δυνατόν πιο κοντά μου
Αυτό που έδειξε η Ευγενία, μ άρεσε πολύ αλλά τώρα παραγγελία εκ του εξωτερικού,δε λέει, να φτιάξω ξύλινο δεν γινόταν σκέφτηκα αυτή τη λύση:

Για τα μοτίβα δεν χρειάστηκε σκέψη,απλά επειδή υπήρχαν κι άλλα ίδιου αντικειμένου και ύφους,εκεί υπήρξε ένας δισταγμός

decoupage χαρτιού σε mdf και ριζόχαρτου στα "τραπεζάκια"

Εεεεεεε;;;;; πως σας φαίνεται;;;;
Τώρα οι ανεμούλες μου βρήκαν τη θέση τους και καμαρώνουν!
Άδικο έχω οταν σας λέω να μην προ τρέχετε και να με παρακολουθείτε μέχρι τέλους;

 Εχετε δίκιο ακολουθώ ανορθόδοξους δρόμους σκέψης-έμπνευσης,αλλάάάάά...καταλήγω!χαχαχαχα

Σήμερον κρεμάται επι τοίχου

Άλλη μία οργανωτική πινελιά σ ένα συρτάρι, που είχε απομείνει απο την εποχή των συρταριών,πως λέμε απο την εποχή των παγετώνων; ακριβώς!
Έμπνευση μηδενική τότε. Εκ των υστέρων αποφάσισα να μην πάει χαμένο.
Το τρύπησα (όχι εγώ, δεν διαθέτω εργαλείο καρντιά μου) σε συγκεκριμένο μέγεθος καβίλιας  κι αφού το έντυσα μ αρωματικό χαρτί (τις πρώτες μέρες μοσχοβόλαγε ο τόπος, τώρα ξεθύμανε), πέρασα τις καβίλιες και πέρασα τα καρούλια με τις κορδέλες.
 Ετσι έγινε σταντ κορδελών.

συρτάρι-σταντ για κορδέλες

Βέβαια οι του μέτρου διαβιώνουν εντός ντοματοσυσκευασιών ,αλλά θα υπάρξει και γι αυτές η ανάλογη μέριμνα.

Όπως επίσης, ένα αγαπημένο  φλυτζάνι απο  φίνα πορσελάνη, που είχε την ατυχία να σπάσει, ευτυχώς στα δύο, συγκολλήθηκε κι  έγινε πελότα.

                                           Πελότα (pincushion) σε σπασμένο φλυτζάνι

Έτσι η γωνιά της ραπτικής σιγά-σιγά συμμορφώνεται.

Ο τίτλος της ανάρτησης είναι παρμένος από μία φράση που μου έλεγε η γιαγιά μου, οταν περνούσα στο βελόνι μακρυά κλωστή και μπερδευόταν όπως ήταν φυσικό στο ράψιμο.
Τώρα αν έμαθα από τις συμβουλές της και το πόσο μουρλή αποδείχθηκα, μένει να τ ανακαλύψετε,αν δε το έχετε κάνει ήδη.
Πάντως εγω για πολλά την καληνωράω κι ας τσίναγα τότε (με την πρώτη δεν είμαι  πάντα πρόθυμη), αλλά και βελονάκι μ έμαθε και πλέξιμο και κέντημα.  Πως λένε "μάθε τέχνη κι άστηνε κι αν πεινάσεις πιάστηνε"; Ετσι κι έγινε...

Βιάζεστε;;;
Πριν φύγετε μπορείτε να πάρετε μια ανάσα απ όλο αυτό το κατεβατό και ν απολαύσετε το βιντεάκι,  γιατί όχι; έχουμε δικαίωμα στο παραμύθι και στο χαμόγελο!

                                   

Πανί με πανί αλλά ο καφές κουπάτος!

Και μετά το γυάλινο κόσμο,τι;;; θ αναρωτιέστε, είμαι σίγουρη κι αντιρρήσεις δεν δέχομαι
Εδώ έχουμε μία αλληλουχία αναρτήσεων, όχι παίξε γέλασε!
Κι αν η ΚλωστοΣοφία δεν με προέτρεπε, αμέσως μετά την επιστροφή μου στα πάτρια, να δημοσιεύσω την έτοιμη ανάρτηση, θα περίμενε ίσως λίγο να ολοκληρωθεί το κόνσεπτ.
Γιατί ένα δώρο πρέπει νάχει και το ανάλογο αμπαλάζ και φυσικά κάθε φορά ψάχνουμε κάτι καινούργιο, να μην επαναλαμβανόμαστε.
Έτσι λοιπόν έστω και με μία ανάρτηση καθυστέρηση, η επιχείρηση δώρα-γυάλινος κόσμος,αρχίζει και παίρνει την τελική της μορφή.
Τώρα βέβαια, υπάρχει μία τεχνική λεπτομέρεια... Στα πόσα θα σταματήσω; Γιατί το κοντέρ, το κόβω δύσκολο να φτάσει τα 45 και χωρίς βοήθεια  μηχανής
Γιατί ναι, θα σας εξομολογηθώ την πίκρα μου.

...όταν κοιτάς απο ψηλά...με τι μοιάζει;

Στρωθείτε λοιπόν πάρτε ένα φλυτζάνι ζεστό τσάι ή καφέ ό,τι προτιμάτε,σας έχω έτοιμα, γιατί η αφήγηση θα πάρει χρόνο κι ως γνωστόν ο καφές θέλει καλή παρέα!

Μην ανησυχείτε ούτε θα σας κουράσω, ούτε θα πιείτε πολύ (για τα νεύρα σας σκέφτομαι), είναι μινιόν...

Θυμάστε τη ραπτομηχανή που είχα αγοράσει απο το Γερμανικό Πολυκατάστημα-Σ/Μ.
Βέβαια, ίσως οι ειδικές του είδους, θα πουν οτι το φτηνό κρέας το τρώνε τα σκυλιά, που λέει κι η παροιμία, όμως εγώ στάθηκα εξ αρχής άτυχη.
Όταν κατάφερα να την μπουρλιάσω (να περάσω την κλωστή εννοώ),να τραβήξει την κλωστή από το μασουράκι  και να τη θέσω σε λειτουργία...μπλοκαρε!
Κι οταν λέμε μπλόκαρε έπεσε το βελόνι μεσ τις εγκοπές και μουλάρωσε. Εκανα μία-δύο άκαρπες προσπάθειες κι εκεί έμειναν, απογοητευμένη για την αχρηστία μου.
Ελα όμως που δεν έφταιγα εγώ (εγω ποτέ δε φταίω,να το ξεκαθαρίζουμε) αλλά ήταν κατασκευαστικό λάθος!
Ηρθε ο τεχνίτης εκ Πατρών,γιατί τέτοιο είδος, δεν υπάρχει στο νησί,την  διέλυσε εις τα εξ ων συνετέθη και διαπίστωσε οτι έλειπε πύρος ολόκληρος . Οχι ο Πύρρος Δήμας,ούτε ο βασιλιάς της Ηπείρου που εφονεύθη απο την κεραμίδα.Αυτή έπεσε και στο δικό μου κεφάλι,ένα χρόνο μετά την αγορά της.
Έκανε μία πατέντα ο άνθρωπος, διαβεβαιώνοντάς με οτι θα δουλέψει,πήρε και το μισό της μηχανής αμοιβή και έφυγε.
Εγώ πετούσα στα σύννεφα κι ως λίγο βαρύτερή τους προσγειώθηκα ανώμαλα στην πρώτη κιόλας,άντε δεύτερη πτήση.
Γκντουπ,ξαναμπλόκαρε με τον ίδιο τρόπο.
Τώρα πια εναποθέτω τις ελπίδες μου στο σέρβις του Πολυκαταστήματος που θα σταλεί κι αν πιστέψουν την ειλικρίνειά μου και δεν μου πουν οτι εγω έβγαλα τον πίρο απο τη θέση του να τους ταλαιπωρήσω.
 Ολα τα περιμένω γιατί άντε να πιστέψουν οτι δε την έχω ουδόλως χρησιμοποιήσει,ευελπιστώ απλά στην 3χρονη εγγύηση,που και κατά την άποψη του ειδικού,παρά το ατυχές γεγονός που μου συνέβη,είναι γενικά καλές μηχανές,έστω κι αν είναι φτηνές.
Διότι εγω δεν έχω πρόθεση να φτιάξω παλτό, για πάνινα διακοσμητικά τη θέλω.
Τέλος πάντων είδα κι απόειδα και έβαλα μπροστά το χέρι. Αλλη αξία το χειροποίητο απο της μηχανής,δε λένε;
Με την κουβέντα ξεχάστηκα και δεν σας ρώτησα
-Μήπως θέλετε κι άλλο τσαγάκι;;;; μη ντρέπεστε

Κι άρχισε λοιπόν η πάνινη συνοδεία,σε δύο στάδια. Η πάνινη-πάνινη και η πάνινη-τσόχινη άνευ ραψίματος

...με μέτρα σύγκρισης

Κι απέδωσαν αυτό το αποτέλεσμα.
Ίσως να  παρατηρήσετε τα μεγέθη είναι διαφορετικά κι αυτό γιατί έχω το κακό προηγούμενο οτι δε κόβω πρώτα πατρόν και κάνω του κεφαλιού μου (όπως και στη ζωγραφική. Βιλλιωτάκι είδες;το παραδέχομαι δημοσίως)
Ετσι ξεκίνησα και στα τσόχινα, με μία μινιατούρα που περνώντας η ώρα,μίκραιναν όλο και περισσότερο!!! Κάτι σα τη Χιονάτη και τους 7 νάνους,να πούμε
Είναι όμως γουστόζικα δε συμφωνείτε; και πολύ εύκολα στην κατασκευή θα προσθέσω εγώ

Και μέχρι να ανέβει αυτή η ανάρτηση απο τα μελλούμενα,προέκυψε κι άλλο...
"Κόκκινα παπουτσάκια
φορώ και τρίζουνε..."
τραγουδούσα μικρούλα που φορούσα κοκκινα γαλοτσάκια(ξεχνώ την συνέχεια του άσματος), κολλάει όμως ταμάμ στο παρακάτω που αλλού ξεκίνησε κι αλλού καταλήγει...

 Σύνηθες φαινόμενον,ό,τι πρέπει για ιατρική μελέτη!
Ξεκίνησα λοιπόν να φτιάξω ένα ζευγάρι παουτσάκια,αλλά ελλείψει μηχανής δε με ικανοποίησε το εγχείρημα, έτσι καταπιάστηκα με κάτι πιο εύκολο και προέκυψαν αυτά!

Τι λέτε θα κακοπέσουν τα γουράκια μου, έτσι για να περπατά βελούδινα ο χρόνος, μπας και γλυτώσουμε καμία κεραμίδα πάλι;

Τιιιιιι σας άλλαξα τα φώτα ;;;; Σα δε ντρέέέέπεστε!!!
Ναιιιι,αλλά δείτε πως σας τάκανα,

μια καμένη λάμπα μπορεί να γίνει στολίδι

όλο παράπονο είστε! Αμάν πια,μην πει άνθρωπος μια κουβέντα παραπάνω, εγω φταίω που σας δίνω ιδέες!
Και τώρα πάω ν απαντήσω στα σχόλια της προηγουμένης μια που όλα ανάποδα τα κάνω σ αυτή τη ζωή.

Γυάλινος κόσμος

Ο καιρός κρυώνει σιγά-σιγά αλλά το σπιτικό μας αρχίζει κι αποκτά χουχουλιάρικη ατμόσφαιρα, χειμωνιάτικη.

Οι ηλιόλουστες μέρες δε μας ξεγελούν, ο χειμώνας μας  κτυπά την πόρτα, ήδη με την αλλαγή της ώρας από θερινή σε χειμερινή.

Οι μέρες θα μικραίνουν, οι νύχτες θα μεγαλώνουν, το σπίτι θα μας κρατάς περισσότερο στη ζεστή του αγκαλιά και η κρίση θα επιβάλλει όλο και περισσότερο τον εγκλεισμό.

Προκειμένου λοιπόν, να γίνει ευχάριστος, κι όχι ιδρυματικός, καλό θα είναι να βρούμε διεξόδους απασχόλησης μυαλού και χεριών

Από τον καιρό ειδικά που αποστασιοποιήθηκα από τον εργασιακό μου χώρο, η χαρά του να είμαι στο σπίτι, το οποίο μου έλειψε απίστευτα, η χαλάρωση που νοιώθω, η καλή υγεία (φτου να μη με ματιάσω! άριστη δε τη λες,αλλά δεν έχω τα προβλήματα του προηγούμενου καιρού) μου δίνει τέτοια ενέργεια που μόλις ξυπνώ χώνομαι στο εργαστήρι μ ένα φλυτζάνι καφέ κι απολαμβάνω  να φτιάχνω πράγματα!

Αν δεν είχα άλλες δουλειές θάμουν σίγουρα 24 ώρες το 24ωρο. 

Τόσο μου έλειψε η χαλαρότητα και η  ηρεμία και η χαρά του να φτιάχνεις πράγματα, που θα δώσουν χαρά σε κάποιον κι αυτό το κάτι, που  θα βγεί απο τα χέρια σου, αυξάνει την αδρεναλίνη και το πάθος για δημιουργία!

Επειδή η κρίση δεν ξέρεις που θα βγει, οι λογαριασμοί έρχονται σωρηδόν και υπερφουσκωμένοι, δεν γίνεται συζήτηση για αγορά ακριβών κομματιών για δώρα. 

Το στοκ που έχουμε μαζέψει δόξα τω Θεώ μας δίνει υλικό, αν έχουμε ανακαλύψει και καμμιά αποθήκη με θησαυρούς γνωστών και φίλων ακόμη καλλίτερα, οπότε ανασκουμπωθείτε, πλησιάζει η πιο χαρούμενη γιορτή του Χρόνου.  Τα Χριστούγεννα.!

Εγω μια που αποθήκη σαν αυτή που εννοώ δε διαθέτω (και μία που ανακάλυψα, δεν προσφέρουν το περίσσευμα της) άνοιξα τα κουτιά αποθήκευσης και ξέθαψα ένα γυάλινο κόσμο, αδιάφορο κι άχρωμο.

Δεν χρειάστηκε πολύ να γίνει η αρχή κι εξελίχθηκε σε τσουνάμι!

πρώτη παρτίδα

δεύτερη παρτίδα βάζων και βαζακίων με εορταστικό (και όχι μόνο) decoupage, για κάθε χρήση

Βαζάκια διαφόρων μεγεθών και διαμετρημάτων,απο μαρμελάδες,μαγιονέζες  κι ό,τι άλλο είχε προ πολλού φαγωθεί κι αποθηκευθεί, πλύθηκαν σχολαστικά, ασταρώθηκαν σχολαστικώτερα, βάφτηκαν και  ντύθηκαν χριστουγεννιάτικα ή με καθημερινά, αλλά πλουμιστά φορεματάκια.

ακολουθεί χριστουγεννιάτικη υπερπαραγωγή

Στολίστηκαν με κορδέλες  εποχιακές, που είχα κρατήσει από δώρα ή είχα προμηθευτεί από τις Χάντρες στην Πάτρα, (διότι εδώ δυστυχώς δε βρίσκεις ούτε την ποικιλία, πέραν των τετριμμένων, ούτε τις τιμές) λινάτσα, αυτοκόλλητα (ας είναι καλά το LIDL),σκοινί, χρώματα, spray χρωματιστά, κι ό,τι άλλο θα μπορούσε ν αλλάξει την εμφάνιση ενός  απλού γυάλινου βάζου και να το κάνει να δεχτεί από μικρά ζαχαρώδη για  παιδάκια και για μεγαλύτερα παιδιά,

τα γλυκαντικά

μέχρι κανέλλες,αστεροειδή γλυκάνισο, γαρύφαλλα,ζάχαρη ,καφέ ,τσάι.

ζαχαροκαφετσαγιοκούτια κι άλλα...

Οτιδήποτε δηλαδή στεγνό, που δε θα χρειάζεται να πλυθεί το βαζάκι οταν τελειώσει το περιεχόμενο, διότι πάντα έχω ένα τέτοιο φόβο με το decoupage.

Έτσι χωρίς να το καταλάβω, συνεπαρμένη από τις εντυπωσιακές αλλαγές και έχοντας μπει σα ξωτικό στο εργαστήρι τ Αη βασίλη, απολαμβάνοντας απίστευτα το δημιουργικό αυτό οργασμό, έφτασα να κάνω 45 βάζα και βαζάκια, με διάφορα θέματα και για όλες τις πιο πάνω χρήσεις, που απαρίθμησα και για όσες ακόμα σκεφτεί το μυαλό του εκάστοτε κατόχου, που θα χαριστούν.

Τα φρουτώδη

Γι αυτό σας λέω, μη μιζεριάζετε, μη βρίσκετε δικαιολογίες δράστε και για τη δική σας ευχαρίστηση και των άλλων κι ανακυκλώστε, ο,τι μαζεύεται κατά καιρούς στους αποθηκευτικούς σας χώρους. Είμαι σίγουρη θα βρείτε πολλά.

Αυτά είχε να σας προσφέρει η σημερινή επικοινωνία μας, τίποτα σπουδαίο, αλλά που  μπορείτε να κάνετε η καθεμιά με τον τρόπο σας και με υλικά, που όλες έχουμε στο σπίτι μας.

Οπως καταλάβατε ΓΥΡΙΣΑ, κι ένας γυρισμός και μάλιστα αποχωρισμός απο πρόσωπα αγαπημένα είναι πάντοτε στενάχωρος.  Ετσι προσπάθησα να  αλλάξω διάθεση δική μου και δική σας, με φωτεινά, χαρούμενα μικρά δημιουργήματα που ίσως υποκινήσουν κι εσάς για κάτι ανάλογο.
Ευχαριστώ πολύ για τη θερμή υποδοχή της προηγούμενης ανάρτησης,ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΟΛΟΥΣ ΑΠΟ ΚΑΡΔΙΑΣ και αφιερώνω τούτη δω σ όλους όσους μου πρόσφεραν αξέχαστες στιγμές, καθένας με τον τρόπο του
Με συγκινείτε τόσο πολύ και με κάνετε να νοιώθω τόσο τυχερή κι ευλογημένη!

Παραμυθιάζεστε;;;

Γιατί όχι;

Μια Περιπέτεια λοιπόν στη Νεραϊδοχώρα, με ξωτικά και μανιτάρια
Η Μέι, η Φέι, τα ξωτικά Πίξι και ο κλέφτης των ορυχείων.

Εκείνη τη μέρα του Ιουνίου που η δύναμη του ήλιου βρισκόταν στο ζενίθ της, στον νεραϊδένιο δακτύλιο δεξιά της τρίτης βελανιδιάς , γινόταν γλέντι τρικούβερτο.
Τα ξωτικά και οι νεράιδες των λουλουδιών είχαν την ετήσια γιορτή τους για να τιμήσουν το πνεύμα της πρασινάδας και τον ερχομό του καλοκαιριού μετά τον ζοφερό χειμώνα.
Όλα σχεδόν τα πλάσματα του νεραϊδόκοσμου, απεχθάνονται αυτή την κρύα εποχή και λατρεύουν το ζεστό καλοκαίρι!

Έτσι λοιπόν, όλο χαρά και κέφι, τα μέλη του μικρού αυτού λαού, έτρεχαν εδώ κι εκεί με τα μικρά τους ποδαράκια, φώναζαν με τις τσιριχτές τους φωνούλες, έτρωγαν, έπιναν και χόρευαν.
Μάλιστα, οι αγγελικές νεράιδες είχαν στήσει ένα μαγευτικό χορό στον αέρα ενώ οι νεράιδες των λουλουδιών πάνω σε μία ζωηρόχρωμη καμπανούλα που λύγιζε από το φύσημα του δροσερού καλοκαιρινού αέρα , έκαναν τα δικά τους χορευτικά. Στην παρέα τους είχαν προστεθεί και κάμποσες ζωηρές μελισσούλες που τόσο αγαπούν τις νεράιδες μιας και τις βοηθούν τόσο στην αδιάκοπη δουλειά τους.
Πάνω στην καταπράσινη χλόη ήταν αραδιασμένες κάθε λογής νεραϊδολιχουδιές, όπως γάλα αρωματισμένο με φύλλα μέντας,λεπτό κέικ , ζελέ σουρβιάς και νέκταρ, που περίμεναν να γεμίσουν τα μικροσκοπικά στομαχάκια.

Τα πειραχτήρια ξωτικά Πίξι, έτρεχαν ολόγυρα από τον κύκλο των μανιταριών

Aquarelle by Hara

 που σχημάτιζαν τον δακτύλιο, πάνω στα μικρά χρωματιστά πόνι τους , τραγουδώντας και αρπάζοντας όλο και κάποιο κομμάτι κέικ για να φάνε.

Μάλιστα - προς μεγάλη τους τιμή- στη γιορτή παραβρισκόταν και ο διάσημος μουσικός Στρέμκαλ. Με τις μαγευτικές μελωδίες του θαυμαστού του οργάνου που έμοιαζε με βιολί, έκανε τους πάντες να μην σταματούν στιγμή τον ξέφρενο χορό τους.
Όλα λοιπόν έδειχναν να κυλούν ήρεμα και χαρούμενα σε αυτή την απόμερη γωνιά του νεραϊδοδάσους.

Όμως, μερικά μέτρα πιο μακριά, έρχονταν κάποιοι που σε λίγο θα διέκοπταν αυτή την μαγική ευθυμία. Ήταν οι νάνοι Κόμπολντ! Μια μικρή ομάδα πέντε νάνων που με ολοένα και πιο γοργά βήματα έρχονταν στο γλέντι.
Μα... στα πρόσωπα τους δεν υπήρχε η χαρά κάποιου που πάει σε μια γιορτή.
Αντίθετα μια άγρια έκφραση στόλιζε το κοκκινωπό πρόσωπο τους και πολλά γκρίζα μικρά συννεφάκια θυμού τους περικύκλωναν.Στην πρώτη βελανιδιά που συνάντησαν , κοντοστάθηκαν λίγο, κοιτάχτηκαν μεταξύ τους και προχώρησαν με πιο αποφασιστικό βήμα.
Στην τρίτη βελανιδιά πια, σταμάτησαν και παρακολουθούσαν τη γιορτή που γινόταν εκεί.

παλιό κεραμίδι με decoupage ριζόχαρτου και ανάγλυφες λεπτομέρειες

Tη συνέχεια διαβάστε την ΕΔΩ...

Σημείωση:
Αυτό είναι ένα παλιό κεραμίδι, που άδικα χαραμίστηκαν πάνω του γυψόγαζες (να καλύψουν την παλιά εικόνα) και πάστες διαμόρφωσης.
Ολα αυτά καλύφθηκαν  απο φλούδες  πεύκου προκειμένου να δώσουν την εικόνα του δέντρου και τις "φωλιές" των κατοίκων του,όπως επίσης βασικό μέλημα, να φαίνεται μια ολοκληρωμένη εικόνα εκεί που τέλειωνε το ριζόχαρτο.
Η εικόνα, όπως προείπα, είναι ριζόχαρτο.Εχει ενσωματωθεί πάνω σε ελαστική πάστα όγκου και τα παραθυρόφυλλα πάνω σ'  αλουμινοκαπάκι.

Η ακουαρέλλα των μανιταριών, δε χρειάζεται, νομίζω, ιδιαίτερες συστάσεις
Ελπίζω να σας αρέσει συνολικά η ανάρτηση κλείνοντας έναν φθινοπωρινό μήνα κι ανοίγοντας αισιόδοξα  έναν άλλον!

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ σ όλους!!!