Κι εσύ μου λες να ξεχαστώ...

εμπνευσμένη απο ΕΔΩ!

Ώχρα, κεραμίδι, λευκό, μέσα στο άφθονο πράσινο των φυλλωμάτων,

μέσα στο γαλανό τ' ουρανού και της θάλασσας.

 Ωραίες αναλογίες,

κι αυτή η χαρά της φιλικής συμμετοχής, σαν να 'χαμε

συντελέσει κι εμείς στη διαλογή και στη διάταξη χρωμάτων και σχημάτων

κρατώντας μιαν ευγενικήν ανωνυμία.

...

Γιάννης Ρίτσος

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΑΥΓΟΥΣΤΟ!!!

Απατρονάριστα

Σήμερα είμαι πολύ χαρούμενη!
Σπουδαία τα λάχανα! θα πείτε απο μέσα σας, όξω σας, εγώ δεν ακούω και συνεχίζω.
Επειδή όλο και λιγότερο χαρουμενοποιούμαι, αυτό θέλω να το μοιραστώ μαζί σας κι ας είναι ντάλα  μεσοκαλόκαιρο και έχουμε μείνει τρεις κι ο κούκος.
Πολλές φορές έχω ζηλέψει (με την καλή έννοια) δημιουργίες που έχω δει στο διαδίκτυο.
Κάποιες φορές προσπάθησα ν ακολουθήσω και τα κατάφερα,άλλες δε τόλμησα καν.
Σε μια τέτοια έξαρση ζήλειας αγόρασα και τη ραπτομηχανή από τη γνωστή αλυσίδα Σ/Μ!
Έβλεπα τις πάνινες δημιουργίες ντόπιων και ξένων και έσταζε φαρμάκι η ζήλεια!
Με τον καιρό συσσωρεύονταν και υφάσματα. Άλλα από ανακύκλωση ρούχων που δεν έκαναν πια, άλλα αγοραστά, άλλα δώρα.
Πέρα από κάποιες μικρές δημιουργίες   δεν είχα κάνει κάτι αξιόλογο
ραπτικώς.
Μέχρι που μου κόλλησε στο μυαλό να φτιάξω μία τσάντα!
Έτσι, χωρίς πρόγραμμα, χωρίς πατρόν και το σπουδαιότερο ΧΩΡΙΣ ραπτομηχανή!
Διότι η ραπτομηχανή κάθεται και με κοιτάζει αφ υψηλού, που ό,τι κάνω το κάνω ιδροκοπώντας χειρωνακτικά. Τώρα ποιά φταίει από τις δυο μας και δε φουλάρουν τα γκάζια,θα σας γελάσω.
Η αλήθεια είναι οτι προσπάθησα να τη ρεγουλάρω, διαβάζοντας ξανά-μανά το εγχειρίδιό της,αλλά δε φωτίστηκα κι αυτή μπλοκάρισε κιόλας κι ησύχασα.
Έτσι όπως είπαμε χωρίς πατρόν, αλλά με το μάτι (έχω κακή σχέση με κάθε μέτρο), έκοψα το ύφασμα (μεγάλος έρωτας ο floral!) το φόδραρα με ένα τρυφερό ροζ ριγέ  (έφαγα τα πόδια μου στην Πάτρα να ψάχνω υφασματάδικο, κι ήταν κι ένας στρέουλας πωλητήήής, Παναγία μου! να μη το χρησιμοποιήσω που τοφερα-μαζί μ άλλα- ως τρόπαιο;)

εσωτερικό τσεπάκι

Νομίζω οτι έδεσαν άψογα.
Μετά άρχισε το καρίκωμα, πρόσθεσα εσωτερικό τσεπάκι για το κινητό (μια καρδούλα για τη  μέση και φιτιλάκι απο το ροζ ριγέ), θηλίτσα να κρεμιώνται τα κλειδιά μην τα ψάχνω (όπως πάντα στα άδυτα της κάθε τσάντας) και στο τέλος η αναζήτηση λύσης χεριών.
Ήθελα ν αποφύγω το προφανές, άλλωστε δεν είχα κι άλλο ύφασμα  εκ του floral, ίσα-ίσα ήταν τ άτιμο.
Θυμήθηκα, οτι κάπου έβοσκαν κάτι χερούλια, από ανακύκλωση κι αυτά, γιατί είχα σκεφτεί και τη λύση της καβίλιας (θα εφαρμοσθεί σε προσεχές project), αλλά απορρίφθηκε μόλις ανακαλύφθηκαν τα χεράκια, που ευτυχώς μπορεί να φέρνω τα πάνω κάτω στο εργαστήρι ψάχνοντας διάφορα κατά καιρούς,αλλά στο τέλος βρίσκονται  καταχωνιασμένα σε απίθανα μέρη!
Κι αφού η προεργασία ολοκληρώθηκε, πήρα την άγουσα για ξένη ραπτομηχανή.
Η γλυκειά μου θεία, που απο μικρό παιδί με ντύνει και με στολίζει (μικρή έραβα και τα νύχια μου στη ραπτομηχανή της! τόχα βρει φαίνεται πολύ αστείο,να χώνω το δάχτυλο κάτω απο την πατούσα της μηχανής την ώρα που έραβε,χαχαχα έχω προϊστορία στην τρέλα) ,πάντα πρόθυμη, μου παραχώρησε τη δική της, για να κάνω τ όνειρό μου πραγματικότητα.
Κατόπιν αυτών, δε δικαιούμαι νάμαι χαρούμενη;
Μια τσάντα ολότελα από τα χεράκια μου! μην είστε σκληρές,ένα γαζί έκανε άλλος.

Πάνινη τσάντα,με συρραφή δύο υφασμάτων floral-ριγέ και ξύλινα χερούλια

Είμαι πολύ περήφανη!
Δε συμφωνείτε; αν όχι, μην το πείτε δυνατά και μου κόψετε τη φόρα, σεβαστείτε το χώρο μου που έχει τιγκάρει υλικά, κάπου πρέπει να χρησιμοποιηθούν...

Υ.Γ. Αυτή η ανάρτηση αφιερώνεται στο Κορινάκι, που ήθελε κάτι χαρούμενο και αισιόδοξο.
Επειδή γνωρίζω απ αυτές τις ανάγκες που σε πνίγουν, στην αφιερώνω με πολλή ΑΓΑΠΗ!

Μετράμε αλλιώτικα το χρόνο

Η παιδική μας ηλικία, εμάς των 50 plus(για να χρησιμοποιήσω ένα μοδάτο όρο)  διέφερε  κατά πολύ από των σημερινών παιδιών.
Τα παιχνίδια μας, οι δημιουργικές μας απασχολήσεις, ουδεμίαν σχέση είχαν με τα σημερινά.
Ούτε η τηλεόραση μας βομβάρδιζε με παιχνίδια νέας  τεχνολογίας (της μιας χρήσης  και πανάκριβα), ούτε εμείς στεκόμασταν μέσα για να παίξουμε.
 Ήμασταν ολημερίς εκτός σπιτιού και τα παιχνίδια μας ήταν από χειροποίητα μέχρι απλά, αγορασμένα από τις λιτές (για τα σημερινά δεδομένα) βιτρίνες των καταστημάτων και μάλιστα μόνο στις εορταστικές περιόδους (ιδίως Χριστούγεννα) αγορασμένα. Το Πάσχα πάντα είχαμε να λαβαίνουμε ρούχα και παπουτσάκια, που θα τα φορούσαμε όλο καμάρι να πάμε στην εκκλησία να κοινωνήσουμε!
Τα πρώτα μας λοιπόν παιχνίδια,αυτοσχέδια ή αγορασμένα,δεν ήταν όπως καταλαβαίνετε τελευταίας τεχνολογίας,αλλά ξύλινα ή μεταλλικά.
Απλά ,απλούστατα,αλλά με φωτεινά χρώματα ή ίσως έτσι να φάνταζαν στα παιδικά μας μάτια, τα άμαθα από τη σημερινή υπερπληθώρα.
Θυμάμαι με πόσο θαυμασμό κολλούσαμε το πρόσωπο στις χριστουγεννιάτικες βιτρίνες και κοιτούσαμε εκστατικά τα κινούμενα παιχνίδια, μαϊμουδίτσες που έπαιζαν μουσικά όργανα, ή τρενάκια που κυλούσαν με θόρυβο στις ράγες, κούκλες που ανοιγόκλειναν τα πλαστικά τους μάτια με τα μακρυά ματοτσίνορα και κάποιες έλεγαν "μαμά" πατώντας ένα κρυφό μηχανισμό πίσω στην πλάτη !

 Όλα αυτά τα περίεργα, φάνταζαν μαγικά στα παιδικά μας μάτια, που ξέφευγαν από τα συνηθισμένα.
Και φυσικά, ποθούσαμε να τ' αποκτήσουμε και αισθανόμαστε τόσο τυχερά που όλο και κάποιο δέμα ερχόταν από την Αμερική με κάποια κούκλα, που έκαναν όλα αυτά που προανέφερα!

λεπτομέρεια

Αλλά και τα βιβλία ήταν αγαπημένο δώρο και καθόλου υποδεέστερο των παιχνιδιών.
Με πόση χαρά ξεφυλλίζαμε το νέο απόκτημα που μας δώριζαν!

Μικρή, πριν ακόμα αποκτήσω τη δική μου βιβλιοθήκη, που μου την εμπλούτιζε ανελλιπώς  ο μπαμπάς μου, η μεγάλη μου απόλαυση όταν πήγαινα και δανειζόμουν βιβλία από τα μεγαλύτερα ξαδέλφια μου!
Ο Ολιβερ Τουιστ είχε την τιμητική του και τα δάκρυα έτρεχαν καυτά, κάθε φορά που διάβαζα τις περιπέτειές του, κι όχι μόνο. Το "Με οικογένεια", "Χωρίς Οικογένεια", όλες οι εκδόσεις της Πολυάννας, τα περιπετειώδη του Ιουλίου Βέρν και στη συνέχεια,  έργα Μεγάλων Κλασσικών, αλλά και τα Κλασσικά Εικονογραφημένα των περιπτέρων και Μικρός ηρωας, μικρός Σερίφης, Μίκυ-Μάους, ήταν η μόνιμη παρέα των παιδικών κι εφηβικών μας χρόνων.
Έτσι περνούσαν τα χρόνια κ ι εμείς δημιουργούσαμε ονειρικούς κόσμους στο μυαλό μας και ξεφεύγαμε από τον περιορισμένο μικρόκοσμό μας!
Τα βιβλία και τα παιχνίδια ήταν το όχημα απόδρασής μας, πόσο μάλλον για παιδιά που μεγάλωναν μοναχικά, χωρίς αδέλφια και γειτονιά,όπως εγώ.
Μπορεί τα χρόνια που ζήσαμε νάταν διαφορετικά, λιτά, χωρίς πολλά από τα σημερινά περιττά και πανάκριβα,αλλά ήταν πλούσια εμπειριών και γυρίζοντας το βλέμμα πίσω, αναγνωρίζουμε οτι τελικά δε μας έλειψε τίποτα στην πραγματικότητα.
Τώρα γιατί τα θυμήθηκα όλα αυτά; Έλα μου ντε!
Η αφορμή δόθηκε  από τη δημιουργία αυτού του νέου τουρτορολογιού: Το κοριτσάκι με τα παραμύθια και τα παιχνίδια εποχής.
Και φυσικά συμμετέχει  με το εργατικό Μελίσσι για καλό σκοπό.

Ρολόι απο χαρτονένια βάση τούρτας με deecoupage χαρτοπετσέτας και ριζόχαρτου και κρακελέ 2 συστατικών

Αν δε βαριέστε και δε σας έχει χτυπήσει ακόμα ο ήλιος κατακούτελα, γυρίστε λίγο το χρόνο και διαβάστε ΕΔΩ... ελπίζω κάτι να θυμηθείτε κι εσείς απο τα δικά σας.


Υ.γ. Να μην αφήσω το έργο ασχολίαστο,να σας εκμυστηρευθώ οτι φλούδιζε και ξεφλούδιζε  μέχρι να χρησιμοποιήσω την πάστα κι το τελικό αποτέλεσμα με την πορπορίνα στις εγκοπές του κρακελέ μεταλλάχθηκε απο χρυσό σε γαλάζιο! Αυτά για να καταλάβετε τι περνάει ο καλλιτέχνης!

Kαι κάτι μελωδικό για το κλείσιμο.
Παρόλο που αυτό το τραγούδι τόχω ξαναβάλει, γιατί είναι συνυφασμένο με τη γέννηση του γιού μου, το ξαναβάζω δια στόματος Αλκηστης,αυτή τη φορά, επειδή ταιριάζει με τούτη την ανάρτηση, ακούστε το:

                                       

Αξεπλήρωτα

Ξέρατε ποία ήταν τα τελευταία λόγια του Σωκράτη πριν εκπνεύσει;
 Τίποτε βαθυστόχαστο,απλά  θυμήθηκε τα χρέη του!
"Κρίτων, τω Ασκληπιώ οφείλομεν αλετρυόνα, απόδοτε και μη αμελήσετε" ( Κρίτων, στον Ασκληπιό χρωστάμε έναν κόκορα) -μάλλον το κώνειο βοηθάει στη μνήμη-.

Μια που μείναμε εμείς κι εμείς που λένε και στο χωριό μου, ένα time-out (όχι αυτό δε το λέμε)  χρειάζεται ,να συνέλθετε  από τις αναταράξεις της πτήσης.
Σκέφτηκα λοιπόν και τα δικά μου χρέη (εκτός των γνωστών...).
Λοιπόν καιρό τώρα, περιμένουν στη λίστα αναμονής (ένα ταξίδι αεροπορικό πήγα και κόλλησα το μικρόβιο των όρων! συμπαθάτε με) δύο βραβεία, πολύ γλυκά, πολύ τρυφερά!

Το ένα λοιπόν, απο τη Χριστίνα, κοντοπατριώτισσα (δε ξέρω αν έπαιξε ρόλο η Εύβοια στην επιλογή,

μάλλον η καρδούλα)   (και μετά την ανάρτηση ΚΑΙ απο την ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ) κι έχει κι ερωτηματολόγιο,όχι παίζουμε!
 Θα σταματήσουν οι εκμυστηρεύσεις απο τώρα;;; πολύ νωρίς για να εγκαταλείψω το σπορ!

1. Αγαπημένο περιοδικό: Κατά καιρούς ήμουν μανιώδης των περιοδικών ποικίλης ύλης,αλλά χρόνια τώρα σταθερή στα περιοδικά Διακόσμησης, τώρα στο ΕΤΣΙ ΑΠΛΑ

2 Αγαπημένος τραγουδιστής-μουσική: Εχω κατά καιρούς κολλήματα με διάφορα Ελληνικά και παλιά ξένα, κυρίως Γαλλικά και Ιταλικά.Ανάλογα τι διάθεση ή του ύψους ή του βάθους... Αυτό τον καιρό οι Χαίνηδες έχουν την τιμητική τους. Ωραίος στίχος,τρυφερή μουσική που αφήνει ένα παράπονο.

Ακούστε αυτό: http://youtu.be/jXGOH_FkdYQ

3 Αγαπημένη Youtube guru: Αυτός που σκέφτηκε αυτή την ερώτηση ας την απαντήσει κιόλας για λογαριασμό μου.

4. Αγαπημένο είδος μακιγιάζ: Ένταση στα μάτια (προ πρεσβυωπίας, αποφεύγαμε το πασάλειμμα) και lip gloss στα χείλη κι αυτό natural. Το κραγιόν το γλύφω , τα μάτια τα τρίβω μόλις βαφτώ,οπότε κι αυτά πολύ μου είναι, άλλωστε μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις βάφομαι πια.

5.Αγαπημένο μέρος διαμονής: Τώρα τα πιάσαμε τα λεφτά μας! Δε με χωράει ο Τόπος πουθενά. Είμαι μακρυά θέλω να γυρίσω, είμαι εδώ θέλω να φύγω...βγάλτε συμπέρασμα

6. Αγαπημένη ταινία: Ακόμα βλέπω μ ευχαρίστηση παλιές Ελληνικές ταινίες και Ιταλικές (Μαστρογιάννι-Λόρεν αγαπημένο μου δίδυμο) όπως επίσης γαλλικό Κινηματογράφο (Κατρίν Ντενέβ, Ντελόν). 

Λοιπόν αν θάπρεπε να ξεχωρίσω οι πιο πρόχειρες που μου έρχονται αμέσως στο μυαλό “Οσα παίρνει ο άνεμος” (από τις ελαχιστότατες αμερικάνικες που ξεχωρίζω και ξαναβλέπω), “La vita e bella” τρυφερή & ανθρώπινη, "Πολίτικη Κουζίνα" γεύση, τρυφεράδα,αναμνήσεις,αξεπέραστη και μία τελευταία "Elegy", ο ξαφνικός  έρωτας στα χρόνια της ανδρικής ανασφάλειας (λέγε με εμμηνόπαυση).

7.Πόσα ζευγάρια παπούτσια έχεις? Σαρανταποδαρούσα πάντως δεν θα πόδενα.

8. Αγαπημένο χρώμα: Το καλοκαίρι το λευκό με έντονα αξεσουάρ. Για το χειμώνα, θα το σκεφτώ να ξαναφορέσω το μαύρο που αγαπούσα.

Το άλλο, χωρίς καμία υποχρέωση προέρχεται απο τη Τζέσυ  και είναι αυτό:  

Ευχαριστώ και τα δύο κορίτσια για την επιλογή,πολύ θάθελα να απέδιδα με τη σειρά μου και τα δυο αλλά που να σας ψάχνω κάτω απο πλατύγυρα καπέλα και αντηλιακά; 

Δικό σας, όποια το θέλει και όποιο θέλει, καλλίτερα να μη τα χωρίσει και τα ΔΥΟ ΜΑΖΙ! 

Συνεχίστε ανενόχλητοι την ηλιοθεραπεία και τις ρακέτες (κοντά μου μόνο μην πέσει το μπαλάκι γιατί σκοτώνω άνθρωπο), δεν θα σας ενοχλήσω

Αντε και Καλή εβδομάδα...

ένα μήνυμα απο τα Χανιά

με ελπίδα, οτι μπορεί να μας συμβεί το καλλίτερο! Γιατί όχι; δεν το αξίζουμε;

Η Κρήτη των αισθήσεων.

Ξεκινάμε!
Έτοιμοι για την απογείωση.

Μη σας τρομάζει η σύγκριση, αξιόπλοο το σκάφος και πολύ ευχάριστο το προσωπικό καμπίνας.
Σαν σχολική εκδρομή!

Τα Κύθηρα παντελώς απόντα...another time...

Στο Ηράκλειο των ανέμων, ομολογώ οτι πήγα προκατειλημμένη οτι είναι μια Πόλη αδιάφορη.
Μ εντυπωσίασε θετικά κι αναθεώρησα.

Η Ενετική Λότζα

ο Αγιος Τίτος, by night, βοήθειά μας!

Μπορεί να μην έχει τις ιστορικές αρχαιότητες των Χανίων, πρόκειται όμως για μια αυτάρκη επαρχιακή μεγαλούπολη,που για μας τους νησιώτες που περνάμε θάλασσα ξέρουμε τι σημαίνει!

με την ταχύτητα του αυτοκινήτου, ο,τι πρόλαβε ο Κύριος οίδε!

Εχει κάποια εντυπωσιακά Ενετικά κατάλοιπα, καλοδιατηρημένα κτίρια Εποχής, μία εξαιρετική παραλιακή λεωφόρο, αλλά δεν είδα περισσότερα να σας μεταφέρω.
Θαρρώ οτι η ενδοχώρα θάναι ακόμα περισσότερο ενδιαφέρουσα μια που εκεί θα βρείς  την ιστορική ταυτότητα που αναζητάς (Κνωσσός, Αρχάνες, οικία Καζαντζάκη κ.λ.π.)
Εγω επιφυλάσσομαι για ένα επόμενο πολυήμερο ταξίδι...


Απο το  άφυτο Ηράκλειο διασχίσαμε οδικώς το Νομό Ρεθύμνης, εντυπωσιακά πράσινο και βρεγμένο απο τη θάλασσα με μεγάλους αμμουδερούς κόλπους για να φτάσουμε στα Χανιά.

Με την άφιξη, και εγκατάσταση στο δωμάτιο η υπεύθυνη του πολύ καθαρού ξενώνα, στο πιο κομβικό σημείο της πόλης (στην πάλαι ποτέ Εβραϊκή συνοικία) με ρώτησε:

στην Εβραϊκή συνοικία

-Εχετε ξαναάρθει στα Χανιά;
-Οχι, φυσικά η απάντηση
- Θα τα ερωτευθείτε
- Μα ήρθα έτοιμη να ερωτευθώ,η απάντηση
Και έτσι έγινε!
Οχι όμως με την πρώτη ματιά. Αντιστάθηκα λίγο.

μια μικρή πρωινή άποψη,χωρίς το popolo (σπάνιο,αλλά υπάρχει)

Η πρώτη εντύπωση ...λίγο απο Μοναστηράκι, λίγο τουρκικος μαχαλάς, λίγο η κακοσμία των ούρων απο τα άλογα των αμαξών (έχουμε κι εμείς αυτό το σπίρτο), λίγο εως πολύ η πολυκοσμία που επικρατούσε, πάντως σφίχτηκε λίγο το μέσα μου.
Η εικόνα του λιμανιού που είχα δει απο τα ταξιδιωτικά έντυπα,δεν ήταν η αναμενόμενη.
Τα κτίρια στο Ενετικό λιμάνι, μόνο στα χρώματα θύμιζαν Βενετία, η αρχιτεκτονική ένα συνοθύλευμα με ανατολικές επιρροές ως επι το πλείστον, μια που στα Χανιά συναντάς ένα συναπάντημα διαφορετικών κι αντικρουόμενων πολιτισμών.
Προχωρώντας όμως μακρυά απο την πολυκοσμία των καφέ άρχισε να ξεδιπλώνεται μια άλλη ομορφιά. Αληθινή, ατόφια,περίσσια!

Και αφήσαμε πίσω μας την πολύβουη παραλία με τον αιγυπτιακό φάρο και εισχωρήσαμε στα ενδότερα.

Αχ αυτά τα ενδότερα!
Αυτά για μένα κάνουν τα Χανιά.

Γραφικές συνοικίες, Τοπανάς (η αριστοκρατικώτερη των Χανίων, έμεινε ανέπαφη των βομβαρδισμών στο 2ο Παγκόσμιο, κι αυτό λόγω των παρακείμενων φυλακών), Εβραϊκή, Σπλάντζια και τούρκικη γειτονιά, ο λόφος του Καστελλιού,

Νέα Χώρα...
Κάθε οδός  και μια έκπληξη, κάθε καντούνι και μια ανακάλυψη!

Και παντού βλάστηση!
Λουλούδια να κλείνουν τα περάσματα, γλάστρες στις άκρες των τοίχων, καθαριότητα και προσεγμένα καλντερίμια.
Εσωτερικά πολλές φορές νόμισα οτι βρίσκομαι στην αγαπημένη μου Κέρκυρα, γιατί ναι, εκεί η σύγκριση ήταν αυθόρμητη και συναγωνίσιμη.

Μιναρέδες κι εντυπωσιακές ορθόδοξες εκκλησίες και λιτές Καθολικές εκκλησίες.
Ανακατεμένο στυλ σέ μια μοναδική συνύπαρξη θρησκειών! Η απόδειξη οτι οι λαοί δεν έχουν να μοιράσουν τίποτα και συμβιώνουν αρμονικά οταν οι Μεγάλοι τους αφήνουν στην ησυχία τους.

συνύπαρξη μιναρέ με ορθόδοξη εκκλησία.
Ο Αγιος Νικόλαος στη Σπλάντζια

Ο μιναρές στη οδό Νταλιάνη,τον πιο  πολύβουο δρομο για τη νυχτερινή κατάνυξη

San Rocco (καθολική εκκλησία στην Σπλάντζια)

Η Καθολική Μητρόπολη στη Χάληδων

ακριβώς απέναντι απο την Καθολική μητρόπολη η Ορθόδοξη
Η Τριμάρτυρη

Τα κτίρια ένα ανακάτεμα πολιτισμών. Δυτικών, Αιγυπτιακών, Οθωμανικών. Δυστυχώς στην κεντρική οδό, οι πραμάτειες των κάθε λογής καταστημάτων που εκτίθενται στους εξωτερικούς χώρους, εμποδίζουν το μάτι να θαυμάσει την ιδιαιτερότητα των κτιρίων, αντίθετα προσπαθείς να προσπεράσεις όσο το δυνατόν γρηγορώτερα και ν αποφύγεις τους κράχτες.

αυτούς τους κράχτες τους αναζητούσα

Πολλές πλατείες με ίσκιους δροσερούς για ξαπόσταμα και κρήνες αιώνων.

Η παλιά Πόλη που εκτείνεται κατά μήκος του ενετικού λιμανιού, σου αποσπά την προσοχή, το ενδιαφέρον και αφήνεις την νέα πόλη για άλλη φορά, που κι αυτή είναι μια εξίσου μεγάλη Πόλη, με επώνυμα πολυκαταστήματα και νέο σχεδιασμό.

Η Χαλέπα, μια πανέμορφη αριστοκρατική εξοχική συνοικία, με αέρα απο Αθήνα του Μεσοπολέμου. νεοκλασσικές επαύλεις με μεγάλους καταπράσινους κήπους και βαρειές σιδερένιες εισόδους.
Δυστυχώς το σπίτι του Βενιζέλου ανακατασκευάζεται  και δεν ήταν επισκέψιμο.

Στους Τάφους των Βενιζέλων, πήγαμε γιατί εκεί μ αυτή την πανοραμική θέα και την ευάερη ατμόσφαιρα, σ ένα γλυκύτατο ξωκκλήσι του Προφ. Ηλία,  μ ένα ροκά παπά κι ένα πρωτοποριακό ψάλτη, έγινε η βάπτιση της μικρής μας,που μας πρόσφερε και το ωραίο ταξίδι.
Στον ίσκιο των αιωνόβιων πεύκων, με τη δροσιά που ερχόταν απο τη θάλασσα στο βάθος και υπο τους ασταμάτητους ήχους μυριάδων τζιτζικιών, βαφτίσαμε τη Σοφία μας.

Η κρητική κουζίνα γνωστή στην Υφήλιο, μας έτρεψε τον ουρανίσκο και μας χάρισε μεγάλες στιγμές απόλαυσης σε μαγαζιά με εξίσου υψηλή αισθητική διακόσμηση.

Χοχλιοί μπουρμπουριστοί, φυσικά!

Ηταν κάτι που σ εξέπληττε συνεχώς, οι ωραίες ιδέες και η εκλεπτυσμένη αίσθηση του μέτρου.

λεπτομέρειες που κάνουν τη διαφορά

Κι αν όλη αυτή η περιήγηση,που δυστυχώς λόγω χώρου γίνεται βεβιασμένα,δεν απέδωσε ένα ηλιοβασίλεμα στο Ενετικό λιμάνι θα σας μείνει πράγματι αξέχαστο και θα βουτήξετε μαζί με το ροδί του ήλιου το βλέμμα σας στο απέραντο γαλάζιο και θα υποσχεθείτε οτι δε θα ξεχάσετε.

Ναι, μπορώ να πω με βεβαιότητα, οτι ερωτεύθηκα!
Αν αφήσετε το περιτύλιγμα και ακολουθήσετε το μίτο που ξεδιπλώνει η καρδιά,δε θ αντισταθείτε τα Χανιά είναι μία ερωτεύσιμη Πόλη, με μακραίωνη ιστορία,που σε κάθε γωνιά της σε προκαλεί να την αναζητήσεις.

1836 μία απο τις πολλές χρονολογίες κτιρίων

"Πολλά έκανε και μελέτησε ο γλυκός πατέρας, ίδρωσε και πόνεσε, πάντα ανάπαυση να τον φαιδρύνει"
επιγραφή στα λατινικά σε πυλώνα  στο αρχοντικό Renier , χρονολογίας 1608!

Εδώ  σταματάμε για να ξεκουραστούμε, γιατί ένα ταξίδι στην Κρήτη ποτέ δεν είναι αρκετό.

μία απο τις εκατοντάδες πόρτες και λεπτομέρειές τους που φωτογράφησα

Κι επειδή ένας έρωτας πάντα είναι πηγή έμπνευσης, δείτε και τα πρώτα δείγματα:

Αν μείνατε ευχαριστημένοι απο την ξενάγηση ελπίζω να σας έχουμε σε μία απο τις επόμενες πτήσεις μας.

οταν κοιτάς απο ψηλά, μοιάζει ο κόσμος ζωγραφιά!
απο το φινιστρίνι του αεροπλάνου, η θάλασσα κι ένα καραβάκι που  τη διαπλέει

                                           
Καλά να περνάτε, όπου κι αν βρίσκεσθε!