Αντι κουρτίνας

Μέρες που είναι, θα μπορούσε ν αντικαταστήσουν την κουρτίνα. Δεν νομίζετε;
Είναι μπάλες από πλέξιγκλας  (plexiglass) με την τεχνική του decoupage.

Δεν πρωτοτυπώ καθόλου,ε;;; Τι να γίνει έχω σταθερές αγάπες που δεν μπορώ να παραβλέψω...

 Αλλες με χαρτοπετσέτα κι άλλες με ριζόχαρτο.

 Ελπίζω να σας αρέσουν.

Δυστυχώς δεν βρήκα κατάλληλη θέση, που θα μπορούσε να φανεί σφαιρικά η κατασκευή με τα δεσίματα, που στην κάθε μια είναι διαφορετικά.

Καλή Χρονιά εύχομαι σ όλους, 

με ΥΓΕΙΑ!

... και στην κορφή κανέλλα!

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ & ΚΑΛΑ!
Πώς τα περάσατε; ελπίζω κι εύχομαι  τέλεια!
Μέρες γιορτών λοιπόν, τα σχολεία κλειστά, ευκαιρία να βρεθείτε για λίγο με τα παιδιά και να απολαύσετε την Χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα.

Οι δημιουργικές ασχολίες που μπορείτε να κάνετε μαζί τους άπειρες. Η εμπειρία και οι αναμνήσεις  δε, θα σας μείνουν αξέχαστες εφ όρου ζωής! Πιστέψτε με...
Δεν φτάνει λοιπόν το σπίτι να γιορτάζει, πρέπει να γιορτάσουμε κι εμείς μαζί, κι εφέτος είναι επιβεβλημένο, προκειμένου να μην αφήσουμε την περιρρέουσα ατμόσφαιρα να μας επιβληθεί και να μας καταβάλει.
Εκμεταλλευτείτε λοιπόν τη παρουσία των παιδιών στο σπίτι και απασχολείστε τα δημιουργικά, βάζοντάς τα στο πνεύμα των εορτών και στην δημιουργία.
Η πρώτη μου πρόταση είναι ένα δένδρο απο κανέλλες.

Θα πάρετε μακρυές κανέλλες απο το εμπόριο (τυχερές οι ΑΘηναίες, γιατί δεν θα δώσουν το ένα τους μάτι για να τις  αγοράσουν...), θα αγοράσετε αστεροειδή γλυκάνισο (πριν ένα χρόνο τον ζήτησα και με κοιτούσαν σαν εξωγήινο! Φταίει και η ομορφιά μου που είναι απόκοσμη,δεν λέω...), θα ενώσετε με συρματάκι την κάθετη με τις οριζόντιες κανέλλες που θα δημιουργήσουν τα κλαδιά και με προσοχή (κάτι ξέρω που σας λέω...) θα κολλήσετε τον αστεροειδή με ζεστή σιλικόνη.

Αν θέλετε μπορείτε να του προσθέσετε οτι άλλο σας κάνει κέφι, εγω του έβαλα τα αστεράκια, τα φιογκάκια και φυσικά την γιρλάντα (απο το ίδιο σύρμα δεσίματος κοσμημάτων με περλίτσες).

Εαν θέλετε το κρεμάτε στην κουζίνα σας, ή το στερεώνετε σε μιά βάση.

Εγω για την φωτογράφηση το τοποθέτησα μέσα σ ένα βαζάκι καλλυντικής κρέμας και μετά για κάλυψη, σ αυτή τη θηκούλα απο κάποιο δώρο που είχε μείνει παρακαταθήκη!

Ένα άλλο επίσης δέντρο το οποίο έγινε με συρραφή τεχνικών!!!
Τώρα από πού και πού μην με παρεξηγείτε  γιατί ούτε κι εγώ θυμάμαι, αλλά το τελικό tuch είναι σίγουρα  εμπνευσμένο από την lourdi. Γι αλλού ξεκίνησε κι αλλιώς κατέληξε, αλλά έτσι πάντα γίνεται με μένα...
Έγινε από πράσινο ψιλό χαρτόνι, που για να φαίνεται χιονισμένο "ραντίστηκε" με κερί και για στολίδια ενσωματώθηκαν αυτοκόλλητα αστεράκια και καρφίτσες με χρωματιστά κεφαλάκια, κι όλα αυτά για να αξιοποιηθεί η βάση του (τύπου γλαστράκι νε ψηλό σιδεράκι)  που Κύριος οίδε από πού ξέπεσε στα χέρια μου!

Χριστουγεννιάτικη διακόσμηση του Τζακιού
με τα πέτρινα σπιτάκια (http://kantomagapi.blogspot.com/2010/05/blog-post_5968.html)

* Στη συνέχεια θα σας δείξω ένα κρεμαστάρι ημερολογίου.

Μη μου πείτε οτι δεν έχετε κουμπιά στο σπίτι; Δεν θα σας πιστέψω όσο ανεπρόκοπες κι αν είστε,ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΣΤΕ! Αν όμως, δεν...μην πτοείστε αγοράστε. Μακάρι όλα σας τα έξοδα νάταν 3 κουμπιά!!!

Παίρνετε λοιπόν τρία κουμπιά διαφορετικού μεγέθους λευκού χρώματος, τα ράβετε πάνω σε μια κορδέλα, προσθέστε το κασκολάκι στο λαιμό, το καπέλλο με ένα κομματάκι ύφασμα, τις λεπτομέρειες στο πρόσωπο και στα κουμπιά κι έτοιμος ο Χιονανθρωπάκος σας!

δεν είναι γλύκα; Και δεν θέλει κόπο, θέλει τρόπο!

Και για το τέλος: καμπανούλες από φελιζόλ!

Πολύ απλή διαδικασία με την τεχνική της χαρτοπετσέτας (χωρίς άλλα επεξηγηματικά στοιχεία...ε, μετά τόσον καιρό την εμπεδώσατε πια) και στο τέλος πολύ εντυπωσιακή κι εορταστική.

Αυτάάά! Πώς σας φάνηκαν; Απλά είναι, αρκεί να κάνετε την αρχή. 

Και είπαμε εγώ σας δίνω την ιδέα,εσείς την εξελίσσετε...

Αφιερωμένο στα παιδιά μου, που κάποτε συντρόφευαν τις χειροτεχνίες μου (ειδικά η κόρη μου) και σήμερα τ αναπολώ... 

Νάναι καλότυχα (όπως και όλα τα παιδιά του κόσμου) όπου και νάναι!  

Τα φτερά, τους τα δυνάμωσα με την αγάπη μου για να πετάξουν ελεύθερα.

Χριστοπαραμονιάτικα!

Παραμονή Χριστουγέννων σήμερα και για τη Ζάκυνθο είναι μέρα με ιδιαίτερη σημασία και βαρύτητα.

Κι αυτό γιατί ενώ για όλη την υπόλοιπη Ελλάδα η παραμονή Πρωτοχρονιάς είναι σημαντική για μας στη Ζάκυνθο είναι αυτή η νύχτα!

Ο απόηχος από τα κάλαντα που έψαλλαν παιδικές φωνές ξεμακραίνει.

Η νύχτα πέφτει, τα μαγαζιά κλείνουν  νωρίτερα σήμερα κι ο κόσμος βιαστικά παίρνει το δρόμο για το σπίτι.

 Όπου κι αν βρίσκεται, όποιας ηλικίας κι αν είναι, ο τόπος συγκέντρωσης σήμερα είναι το σπίτι!

Όχι, όχι δεν τρέχουν να προλάβουν να φάνε τα μπρόκολα...

Μέρες πριν οι νοικοκυρές ανασκουμπώνονται, να προνοήσουν για τα υλικά, να σπάσουν και να καθαρίσουν τ΄ αμύγδαλα και τα καρύδια, να κόψουν τα πορτοκαλόφλουδα,ν΄ανακατέψουν τα σπιτσοπίπερα  και τέλος έφτανε η μεγάλη ώρα πάντα βραδυνή ν αναπιάσουν  το προζύμι! 

Τι αγωνία να φουσκώσει αυτό το προζύμι!!!

Να ζυμωθεί, να ξαναζυμωθεί, ενδιάμεσα  να ξεκουραστεί σκεπασμένο στη σκάφη με κουβέρτες μέχρι να φτάσει στο τελικό στάδιο του πλασίματος  της κουλούρας!

Πρώτα η Κουλούρα και μετά τα Χριστόψωμα, πασπαλισμένα με κόκκινη ζάχαρη και ζαχαρόκουκα κολλημένα πάνω τους με μια ελαφριά στρώση λιωμένης σε νερό ζάχαρης.

Γι αυτή την Κουλούρα όλη αυτή η αποψινή βιασύνη.

Κουλούρα, που συμβολίζει το Άστρο της Βηθλεέμ κι απαιτεί ιδιαίτερο τελετουργικό για την παρασκευή της και ένα παρόμοιο για το κόψιμό της !

 Ακόμα και τώρα που δεν υπάρχει στα καινούργια σπίτια φωτιά στην κουζίνα να την περάσει από πάνω ο αρχηγός της οικογένειας και να την ραντίσει λαδόκρασο, η νοικοκυρά από δίπλα του, με ένα ματζέτο μερτίες , εκτός της φωτιάς τα υπόλοιπα γίνονται κατά το αντέτι.

Όλη η οικογένεια γύρω από το τραπέζι να ψάλλει τρις το "Η Γέννησις σου Χριστέ ο Θεός ημών..."  ενώ ο πατέρας σταυρώνει την Κουλούρα με το ματζέτο, τέλος κόβεται κατά ηλικιακή σειρά σ όλα τα μέλη της οικογένειας και τους τυχόν παρευρισκόμενους, αρχίζοντας φυσικά από το Κομμάτι του Χριστού και κατόπιν του σπιτιού.

Και τότε αρχίζουν οι ανασκαφές...το μάτι ειδικά των παιδιών γυαλίζει, η αγωνία κορυφώνεται ποίος θάναι ο τυχερός; Ποιανού θα πέσει το ηύρεμα;

Αυτό είναι το ζητούμενο τώρα. Το ηύρεμα! 

Τι χαρά λάμπει στα μάτια οποιανού το ανακαλύπτει τελικά, διπλωμένο μέσα στο κόκκινο χαρτάκι του ή σε αλουμινόχαρτο! Φιλιά κι ευχές "και του χρόνου να σου ξαναπέσει"!

Ααα, μην μου σκορσάρετε απο τα σμπάρα που ακούτε γύρω-γύρω! ο κάθε νοικοκύρης βγαίνει στην αυλή και ρίχνει  σμπάρα για το "καλό", σημάδι οτι κόπηκε η Κουλούρα του.

     "Που αλλού σε κόβουνε με χαρές

με σπάρα και "ούρα"

Χριστοπαραμονιάτικη 

του τόπου μου Κουλούρα"

έγραψε κάποτε νοσταλγώντας ένας ζακυθινός ποιητής ο Ι. Τσακασιάνος, περιγράφοντας σε 4 μόνο γραμμές την μοναδικότητα του εθίμου αυτού και τη σημασία του για κάθε ζακυθινό.

Από παιδί μέχρι σήμερα τίποτε δεν έχει αλλάξει αυτή τη νύχτα, που όλοι την περιμένουμε σαν τον κρίκο που μας συνδέει με τις πατρογονικές μας ρίζες. 

Νύχτα γεμάτη γιομάτη θάματα  νύχτα σπαρμένη μάγια!!!

Μην βαρυγκομήσετε και πηγαίνετε μία βολτούλα στην Κική να διαβάσετε περισσότερα και να ρίξετε μία ματούλα και στην συνταγή της Ζακυθινής Κουλούρας.

Γλωσσάριο ιδιωματισμών της  ζακυθινής ντοπιολαλιάς:

- σπιτσοπίπερα: ανακατεμένα μπαχαρικά

- ζαχαρόκουκα ή διαολίνια:  κουφετάκια μικρά χρωματιστά

- ματζέτο         :  μικρή ανθοδέσμη

- ηύρεμα          :  το σημερινό λεγόμενο φλουρί

- σμπάρα         :  πυροβολισμοί

- σκορσάρω    :   ξάφνιασμα με φόβο

Και του Χρόνου με Υγεία!
Καλά Χριστούγεννα και το νόημα της Γέννησης να ζεστάνει τις καρδιές όλων μας!
Στο Λατρεμένο μου παιδί που οι συνθήκες δεν βοήθησαν να κάνουμε μαζί γιορτές. Δεν πειράζει καρδούλα μου,μη μου στεναχωριέσαι,ΕΣΥ ΝΑΣΑΙ ΚΑΛΑ!Το άστρο των μάγων να σ οδηγεί πάντα στο σωστό δρόμο.

Εγεννήθη παιδίον νέον...

... ΕΓΩ!

Σαν σήμερα παραμονές Χριστουγέννων, πριν πολλά-πολλά χρόνια ένα μαυριδερό και μάλιστα ολίγον παραμορφωμένο (χτυπημένο στο μάτι από την κουτάλα-όχι του φαγητού, του γιατρού-) μωρό, ερχόταν στον κόσμο. Βλέπετε τότε που οι γυναίκες γεννούσαν στα σπίτια τους δεν υπήρχαν τα μέσα που σήμερα διευκολύνουν τον τοκετό.  

Αλλά όταν η Φύση έχει αποφασίσει να σε προικίσει τίποτε δεν στέκεται εμπόδιο και το "άσχημο στην κούνια όμορφο στη ρούγα" που λέει ο λαός (πάντα σοφός!) επαληθεύτηκε κι έγινε αυτό το... πλάσμα που βλέπετε μπροστά σας!

Ε, δεν με βλέπετε, αλλά αν με βλέπατε θα καταλαβαίνατε του λόγου το αληθές, όσο κι αν γελάτε, εγώ συνεχίζω ακάθεκτη το 100στάρι μου, ευχόμενη να το πλησιάσω με σώας τα φρένας (που δεν το βλέπω)! Αυτός είναι ο φόβος μου...

Δεν θα κάνω ανασκόπηση της ζωής μου μέχρι εδώ, αυτό γίνεται όταν κάτι τελειώνει, κι εγώ θέλω ν αρχίζω συνέχεια, ν ανοίγω νέες σελίδες στη ζωή μου, να γνωρίζω νέους ανθρώπους (όπως εσάς) να  ζω νέες εμπειρίες, να μοιράζομαι καινούργια πράγματα, να συνεχίζω να εντυπωσιάζομαι με τα απλά, να δω τα παιδιά μου όπως αυτά ονειρεύονται! 

Ελάτε λοιπόν να καλωσορίσουμε αυτό το "μεγαλομωρό" μια και πρώτη φορά γιορτάζουμε μαζί, και να γλυκαθούμε:

Κουραμπιεδάκι απ τα χεράκια μου!

Οόόχι, κεράκια δεν σβήνουμε, γιατί τότε η τούρτα θα γινόταν μανουάλι ή φωτιά του Αη Γιάννη του Λουμπαρδιάρη (Κλήδωνα, που λέτε εσείς) και τότε θα πηδάγαμε φωτίες...

 

UPDATE: Όταν έκανα αυτή την ανάρτηση περισσότερο για να χλευάσω και να σαρκάσω τα χρόνια μου, με τίποτε δεν περίμενα αυτό που αντίκρυσα.Ούτε στις πιο δημοφιλείς μου αναρτήσεις τέτοια προσέλευση!

Όχι τυπικά, όχι ευχές από υποχρέωση, αλλά ειλικρινείς, αυθόρμητες.

Ουδέποτε πριν εισέπραξα τόση ζεστασιά,τόση τρυφερότητα, τόση αγάπη, που μ έκανε να συγκινηθώ  (πιστέψτε με)  και να θελήσω ν ανοίξω τα χέρια να μπορέσω να σας χωρέσω όλες σε μια  αγκαλιά, ν αφουγκραστείτε τους χτύπους της καρδιάς μου που θα σας ψιθυρίζει "ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ".

Ενα βαθύ, ειλικρινές, αδελφικό "ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ" που ξέρω οτι είναι λίγο μπροστά σ αυτό που εσείς μου προσφέρατε σήμερα, αλλά είναι το λιγότερο που μπορώ να κάνω και να επαναλάβω για άλλη μια φορά πόσο χαίρομαι που τόλμησα να εκτεθώ μέσα απο τούτο δω το ημερολόγιο και βρήκα όλες εσάς,που θάθελα κάποτε να γνωρίσω κι απο κοντά, γιατί το πόσο  σημαντικές είστε για μένα το ανακαλύπτω καθημερινά.

Να σας έχει ο Θεός καλά  για τα ωραιότερα και τρυφερότερα γενέθλια που μου χαρίσατε.

Σας αγαπώώώώώώ.............

Κύλαγε το τσέρκι...

Άγγελος ζογκλέρ

Μέσα σε μια παλιακή κρυσταλιέρα, γιαγιαδίστικη προίκα, φυλάγονταν όλα τα μπιμπελό του σπιτιού.

Μικροπράγματα,  από φίνα πορσελάνη, γυαλί ή κρύσταλλο και ασημικά.

Προστατεύονταν εκεί από τη σκόνη κι εκείνα καλοδέχονταν την καλομεταχείριση και ανταπέδιδαν με την ομορφιά τους. 

Πολύ μοναξιά όμως βρε παιδί μου! Όλη μέρα, κάθε μέρα, φυλακισμένα πίσω από το τζάμι, να βλέπουν τον έξω κόσμο και να μην μπορούν να τον χαρούν.

Ήλιος μια χαρά έξω, μέσα αυτά.

Σκουντούφλα και βροχή έξω, μέσα αυτά. 

Και καλά όταν έβρεχε, σίγουρα καλλίτερα στη ζεστασιά και τ΄ απάγκιο τους, αλλά κι όταν έξω ήταν χαρά Θεού;

Ποίος θέλει τέτοια τύχη; Έπλητταν θανάσιμα...

Ώσπου μια μέρα ανασκαλεύοντας το  κάτω συρτάρι, βρέθηκα μπροστά σε μια ανακάλυψη.

Ξεχασμένα για καιρό μέσα στο κουτί τους μία αρμαθιά κρίκοι για πετσέτες. 

Κάποτε είχαν κάνει ολόκληρο ταξίδι, Ατλαντικό ολόκληρο είχαν περάσει να φτάσουν μέχρι εδώ. Φαντάζονταν μεγαλεία και τραπέζια λουκούλλεια που θα χάριζαν την λάμψη τους. 

Όμως ο καιρός δεν στάθηκε ευνοϊκός μαζί τους. 

Ούτε μεγαλεία βρήκαν, ούτε πολυτελή τραπέζια. Κάποιες οικογενειακές συνάξεις και κάποια φιλικά μπουφέ. Δεν υπήρχε χώρος γι αυτά και μια κι υγρασία...ήρθαν και μαράζωσαν. 

Μπιμπίκιασαν (ξέρετε αυτά τα στίγματα που κάνει το ασήμι) σχεδόν άνοιξαν οι ενώσεις τους. 

ΤΟ ΠΡΙΝ

Κανείς δεν τα ξαναζήτησε να συντροφέψουν το φαγητό του, σφίγγοντας σαν ζώνη την μέση της πετσέτας του.

Ώρες ήταν για λινές πετσέτες! Τόση βιάση η ζωή, οι λινές πετσέτες της έλειπαν.

Αυτή λοιπόν η τυχαία αντάμωση ήταν καθοριστική για την τύχη τους.

Χριστούγεννα έρχονται, το σπίτι θα στολιστεί, ως είθισται, τραπέζια θα γίνουν, τι πιο ωραίο από ένα εορταστικό  ένδυμα!

Κι έτσι μ αυτή την προοπτική ντύθηκαν, στολίστηκαν και κόμψιναν. 

Οι ατέλειες καλύφθηκαν και η εμφάνιση έγινε χαρούμενη κι εορταστική. 

Όταν ξαναμπήκαν στην βιτρίνα οι άγγελοι θαμπώθηκαν  με την αλλαγή. Βρήκαν παιχνίδι να σκοτώσουν την ώρα τους μέχρι να βγουν όλα μαζί να στολίσουν το σπίτι και να συμβάλλουν στην Χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα.

Από εκείνη την ώρα, δεν σταμάτησαν να τα  κάνουν τσέρκια και να τα κυλάνε αναμεταξύ τους.

Γι αυτό όταν  καμιά φορά ακούγονται περίεργοι θόρυβοι, δεν ανησυχούμε ...οι Άγγελοι κυλάνε τα τσέρκια στη βιτρίνα.

Βρε, βρε πώς έχει ο καιρός γυρίσματα!

Παιχνίδι σε εξέλιξη

ΤΟ ΜΕΤΑ!

Βάλε τα στολίδια σου...

Χριστούγεννα!
Γιορτάζει μόνο το σπίτι;
Οοοχι, κι εμείς!
Πώς λοιπόν θα πάμε χωρίς αξεσουάρ στη γιορτή, πώς θα υποδεχθούμε τον Καινούργιο Χρόνο χωρίς τσαχπινιά;
Ετσι σας θέλω, αισιόδοξες!!!
Γι αυτό η πρότασή μου είναι:

σκουλαρίκια με εορταστική διάθεση!

ή αν τα θεωρείτε too much...

στολίστε το δέντρο σας! 

                                          

Xmas bomb!

Ο σοφός λαός    λέει "δουλειά δεν είχε ο .... κ.λ.π.,κ.λ.π."

Επι Χριστουγεννιάτικου εδάφους!
(δώρο του γιού μου)

Μην μου πείτε όμως οτι δεν θάταν ιδανική απασχόληση του

κατα μόνας...

απο κορδέλες συσκευασίας και περλίτσες.

αν ασχολιόταν με την κατασκευή Χριστουγεννιάτικων στολιδιών με μπάλες απο φελιζόλ;

εις διπλούν!

Είναι μια χρονοβόρα διαδικασία, αλλά άκρως ψυχοθεραπευτική, απολαυστική και πιστεύω εν τέλει θεαματική.


Εχετε την ίδια άποψη;
Τολμήστε το!

 οδηγίες κατασκευής βήμα-βήμα...
http://jolinka.blogspot.com/2010/12/fotokurs-bombka-ze-skrawkow-quilted.html
http://www.potholdersandpantyhose.com/2009/11/how-to-make-quilted-christmas-ornaments.html

Στολίσατε;;;

Μπορεί να πλησιάζουν Χριστούγεννα και το μόνο που μας τα θυμίζει είναι το ημερολόγιο!
Ούτε ο καιρός βοηθάει προς αυτή την κατεύθυνση, ούτε πολύ περισσότερο και η ψυχολογική μας διάθεση.
Οσο για μένα, ενας λόγος παραπάνω που όλο το σπίτι θυμίζει Βαγδάτη! Γεμάτο υλικά απλωμένα παντού κι επίσης Κούτες,κουτιά, κουτάκια, κάθε μεγέθους και περιεχομένου.
 Έτσι που σκέφτομαι φέτος να πρωτοτυπήσω...να στολίσω κουτιά!!! Δεν θάταν κακόόό, καθόλου θάλεγα, δεν θα χρειάζονταν και ξεστόλισμα, αφού η επόμενη μέρα πάλι μεσ΄ τη μέση θα τα βρισκε.
Τέλος πάντων, για να μην υστερήσω και για να κάνω κάτι να συνέλθω και ν ανέβω ψυχολογικά είπα να αρχίσω λίγο-λίγο. Είναι και ο διαγωνισμός των κοριτσιών El & Kal ε, και τι να κάνω έκανα τα ξυνά γλυκά.
Ξεκινήστε απο εδώ:

...από το κοριτσάκι μου 

δέντρο χωρίς χιόνι, φαί χωρίς αλάτι...για μένα


Ο καιρός μπορεί να μην θέλει να με παραπέμψει στα Χριστουγεννιάτικα διηγήματα του Παπαδιαμάντη, εγω όμως Χριστούγεννα χωρίς χιόνι δεν κάνω, ας σκουπίζω ένα μήνα μετά.
Τις επόμενες ημέρες θα σας δείξω κι άλλες εορταστικές γωνιές και συνθέσεις. Πάντα μ άρεσε το σπίτι να στολίζεται, μου μετέδιδε θετική διάθεση . Η μουσική υπόκρουση απο  Χριστουγεννιάτικα τραγουδια ανακετεμένη  με μυρουδιές απο κανελλογαρύφαλλα, απο τα γλυκά των γιορτών, που "έτσι για το καλό" των ημερών και το κακό το δικό μας φτιάχνουμε, με ξετρέλλαινε πάντα.

Όταν έγραψα αυτό το κείμενο δεν είχε αλλάξει ο καιρός. Αν και σήμερα εδώ επανήλθε η καλοκαιρία.
Ηλιος λαμπρός, οπότε επαληθεύτηκα.
Θάθελα επίσης να σας ευχαριστήσω όλους όσους αφήσατε σχόλιο στην προηγούμενη ανάρτηση και στείλατε θετική ενέργεια και όσοι ακόμα περισσότερο τα αγόρασαν. Χάρηκα πάάάρα  πολύ!!!
Νάστε καλά ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ, για όλους!