...

...chi lavora con le mani 'e un operaio,chi lavora con le mani e con la mente 'e un Artigiano,chi lavora con le mani e con la mente e con il cuore 'e un Artista!!!

San Francesco di Assisi



Animated Pictures Myspace Comments
Welcome Myspace Comments

Τετάρτη 13 Μαρτίου 2024

knickknacks Candlestick

όπως λέμε ελληνιστί κηροπήγια απο μπιχλιμπίδια!
 Μάλλον λιβανίζω τον εαυτό μου μ' όλ αυτά, θεωρώντας τα άξια να παρουσιαστούν δημοσίως, αλλά , πιστέψτε με δεν είμαι η μόνη 😊. Μάλιστα σε site  του εξωτερικού κάτι παρόμοιο πωλείται έναντι 398$!!!! Και αν δεν με πιστεύετε μπείτε εδώ και επιβεβαιώστε την πληροφορία.

Οπως και νάχει, η αλήθεια είναι, οτι παρακινούμαι απο τις εικόνες που μας κατακλύζουν στο PINTEREST και θαυμάζοντας την έμπνευση του δημιουργού, κάποιες θέλω να τις εφαρμόσω, είτε γιατί μου αρέσουν, είτε γιατί έχω υλικά για ξόδεμα, είτε για να οργανώσω κάπως αυτά που δεν μπορούν να ταξινομηθούν και να τακτοποιηθούν κάπου.
Ετσι λοιπόν προέκυψαν κι αυτές οι δημιουργίες, απο διάφορα ξέμπαρκα ,ετερόκλιτα  πράγματα που ενώθηκαν εις γάμου κοινωνία και αποτέλεσαν  τύπου κηροπήγια.
Υπάρχουν πολλές ανάλογες δημιουργοί στην εν λόγω πλατφόρμα,  που μου έχουν προκαλέσει μεγάλη εντύπωση με τόσο ετερόκλιτες συνθέσεις που αγγίζουν το κιτς. 
Κι ομως εμπνεύστηκα να κάνω κάτι στα δικά μου μέτρα. 
Κι αφου απο σκατολοϊδια άλλο τίποτα σε τούτο το σπίτι, τα μάζεψα όσα νόμιζα κι άρχισα να κάνω συνδυασμούς μέχρι να καταλήξω σ' αυτά που βλέπετε.
Το πρώτο δεν εντάσσεται στην κατηγορία των μπιχλιμπιδιών αλλά των απλών κηροπηγίων 😉.

Δυο διαφορετικά μπουκάλια απο την ίδια κολώνια βάφτηκαν στο κάτω μέρος με λευκή κιμωλία και έγινε decoupage  χαρτοπετσέτας και κρακελέ δύο συστατικών να πάρει μορφή σπασμένης πορσελάνης. Το πάνω μέρος το άφησα ως είχε, βάφοντας απλά χρυσό το μεγαλύτερο καπάκι γιατί είχε στίγματα απο την πολυκαιρία. Μ' άρεσε να μείνει το χρυσό με την διάφανη μπίλια στην κορυφή και το μόνο που τους πρόσθεσα ηταν μία υποδοχή για κερί απο ένα ασημένιο κηροπήγιο, που το ένα απο τρία είχε στραβώσει και ήταν σαν στραβοχυμένος λουκουμάς. 
Ετσι ξεβίδωσα τα δύο και τα χρησιμοποίησα εδώ, αφήνοντας τη βάση του κηροπηγίου ως είχε για κάποια προσεχή έμπνευση. Εβαψα απλά τις υποδοχές απο ασημένιες σε λευκή κιμωλία να ταιριάζουν με το ρομαντικό στυλ του υπολοίπου. 
Δεν τους πρόσθεσα καμιά βάση, ετσι έμειναν ατόφια τα μπουκάλια και νομίζω οτι ειναι αρκετά καλαίσθητα.





Τα υπόλοιπα συνδυάστηκαν με βάσεις απο μπουκάλια αρώματος, μπιμπελό, μινιατουρες, μεταλλικά πόμολα, ένα ορφανό γυαλάκι απο φωτιστικό, όσο δε για τα λευκά-μπλε ηταν κεραμικά χερούλια απο ψάθινες βάσεις πυρέξ, που χρόνια τα καλόβλεπα.



Κάπου πρόσθεσα και μεταλλικά στοιχεία.
Σ' άλλα να δώσω μία έμφαση και σ' άλλα να καλύψω τα γράμματα της εταιρίας.






Ολα τα κόλλησα με ζεστή σιλικόνη, ώστε όταν τα βαρεθώ να μπορούν να ξεκολλήσουν και να επαναχρησιμοποιηθούν.










Μπορεί να μην ξετρελαίνεσαι με την πρώτη ματιά ή μεμονωμένα, αλλά ετσι που τα έχω βάλει πάνω σ ενα πορσελάνινο δίσκο της γιαγιάς μου σαν ομάδα,  με τα διαφορετικά ύψη και υλικά, πολύ μου αρέσουν...μέχρι νεωτέρας 😉😊


Μπορεί να πέρασε ο Χειμώνας που ενδείκνυται για κεριά και χουχούλιασμα, αλλά και η Άνοιξη έχει τις χάρες της και μπορεί να συνδυαστεί με κάτι άλλο αντί κεριών 😉. 
Αλλωστε είμαστε προ των πυλών!

Παρασκευή 8 Μαρτίου 2024

Η Γυναίκα!

Θέλω να πιστεύω, οτι η συχωρεμένη θα βλέπει απο ψηλά όλη αυτή την έμπνευση που έχει σκορπίσει σ' όλο τον κόσμο και θα γελάει αυτάρεσκα. Αλλωστε πάντα ήταν άνθρωπος ανατρεπτικός και η διαφορετικότητα την ενέπνεε και δεν την απέτρεπε.
Μια γυναίκα, που η ίδια έγινε σύμβολο, έστω και μετά θάνατο, όπως συμβαίνει μ όλους του μεγάλους, αλλά έγινε!

Ανεξάρτητη,ανεπιτήδευτη,ασυμβίβαστη,παθιασμένη και στη ζωή και στις ιδέες, ανυπότακτη, ανυπάκουη, όλα τα "α" τα στερητικά τα 'χε πάνω της. 
Προήλθε απο την μίξη δυο αντίθετων πολιτισμών (Γερμανοεβραίος ο πατέρας-Ισπανομεξικανή η μητέρα) , έγινε κι η ίδια, απο μόνη της, πρέσβειρα της δικής της χειμαρρώδους ιδιοσυγκρασίας.
Ανάπηρη στο σώμα απο παιδί, με ακόμα χειρότερα, το τρομακτικό δυστύχημα που της συνέβη στα 18 της χρόνια, που αντί να το βάλει κάτω, βρήκε τρόπο ν' αντισταθεί και να μεγαλουργήσει. Έκανε τους αφόρητους πόνους της χρώμα, δύναμη και δημιουργία. 
Δημιούργησε μία δικιά της τεχνοτροπία και ξόρκισε τις πληγές της ζωγραφίζοντάς τες. Λοιδόρησε μέχρι και τα τραύματα του κορμιού της, ζωγραφίζοντας το θώρακα που φορούσε μετά το ατύχημα για να μπορεί να στηρίζεται ο κορμός της!
Οπως είπε στον Αντρέ Μπρετόν, οταν της πρότεινε να εκθέσει τα έργα της στο Παρίσι χαρακτηρίζοντάς την σαν "αυτοδίδακτη σουρεαλίστρια", "δεν ζωγραφίζω  όνειρα ή εφιάλτες, αλλά τη δική μου πραγματικότητα".
Αγάπησε με πάθος κι αγαπήθηκε. Εζησε μία αντισυμβατική ζωή χωρίς προκαταλήψεις, με εθισμούς, σε μια δύσκολη εποχή που αυτά δεν επιτρέπονταν και δη στις γυναίκες. 
Δεν μείωσε την ελευθερία της για ν αρέσει και να γίνει αποδεκτή. Επέβαλε τον τρόπο ζωής της ακόμα και στο ντύσιμό της. Εγινε το σύμβολο του Μεξικού και η Πρέσβειρά του

Μέχρι και το θάνατό της δεν αντιμετωπίζεται ως ζωγράφος, ουτε απο το κοινό ούτε απο τους κριτικούς, αλλά ως η συζυγος του Ντιέγκο Ριβέρα. Πρόλαβε να δει την δουλειά της ν' αναγνωρίζεται, μόνο σε μία έκθεση στο Μεξικό και λίγο μετά πέθανε, σε ηλικία μόλις 47 ετών! Ενω δεν πούλησε παρά ελάχιστα έργα της εν ζωή, μετά θάνατον ,αναγνωρισμένη πια, οι τιμές των έργων της εκτοξεύονται και συναγωνίζεται τις τιμές του Πικάσο. 
Η μετά θάνατον αναγνώρισή της και η άκρατη "Φριντομάνια" που επικρατεί σ' όλα τα επίπεδα Τέχνης, έδωσε την απάντηση σ όσους κριτικούς και δημοσιογράφους αναζητούσαν "την αυθεντική έκφραση της λαϊκής δημιουργίας" στα έργα της και την καθιέρωσε στην παγκόσμια συνείδηση.


Οπως και νάχει η Μαγκνταλένα Κάρμεν Φρίντα Κάλο ι Καλντερόν,Φρίντα (Φρίδα, κανονικά διαβάζεται στα Μεξικάνικα) Κάλο,Οι φεμινίστριες την έχουν λάβαρό τους, διότι είναι η μοναδική γυναίκα μέσα στον ωκεανό των ανδρών ζωγράφων. Οι ομοφυλόφιλοι τη θαυμάζουν, διότι είναι πρόσωπο του περιθωρίου που κατόρθωσε και ξεπέρασε όλα τα εμπόδια, σε πείσμα του κατεστημένου. Οι κομμουνιστές τη λατρεύουν, διότι υπήρξε δική τους. Κι ολος ο κόσμος υποκλίθηκε στη προσωπικότητά της, πρόλαβε να ζήσει τόσα πολλά όσα δεν φτάνουν σ άλλους όσες ζωές και να ζήσουν

Μ' αυτές τις σκέψεις και το θαυμασμό γι αυτή την αδάμαστη γυναίκα, προέκυψε κι αυτή η ασυνήθιστη  δημιουργία, όταν είδα ένα μετρίου μεγέθους τουρτόδισκο και πάλευα στα χέρια μου ένα μαύρο χαρτί.

 Αφαιρετικά λοιπόν, αλλά άκρως χαρακτηριστικά, θεωρώ ,βγήκε το "πορτραίτο της Μεξικανής ζωγράφου. 
Στη συνέχεια τακτοποιώντας τα εργαλεία της κουζίνας και προσπαθώντας να βάλω κάπου ένα μεταλλικό σουβλί για σουβλάκια με ξύλινη βάση, είδα πόσο ταίριαξε οταν στερεώθηκε υποτυπωδώς πάνω του ο τουρτόδισκος.

Ετσι, το κόλλησα στο πίσω μέρος, κάλυψα μ' άλλο ένα μαύρο χαρτόνι  κι όλο μαζί, το στερέωσα στο στόμιο ενός μπουκαλιού από άρωμα, που κάποια στιγμή είχα κάνει decoupage με λουλουδάτο ριζόχαρτο και κρακελέ δύο συστατικών (εφέ πορσελάνης) και έμοιαζε τόσο με μπούστο και λουλουδάτο φόρεμα! Αλλωστε και η ίδια είχε υιοθετήσει το ντύσιμο των ιθαγενών Τεχουάνα, που έγινε το σήμα κατατεθέν της.


Μ αυτή την δημιουργία λοιπόν με πρότυπο αυτή τη γυναίκα θέλω να ευχηθώ σ όλες τις γυναίκες που καθημερινά αγωνίζονται, ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ.